Ik wilde het uitpraten, dat was mijn bedoeling toen ik nog alleen op het Marktplein in Eindhoven zat, terwijl ik hopeloos moed probeerde in te drinken. Ik wou er klaar mee zijn, ik wilde niet langer meer die jongen zijn die haar gebruikte.

Maar toen kwam ze aanlopen.

Ik maakte geen schijn van kans tegen mijn verlangens toen ik haar eenmaal zag in haar skinnyjeans en croptop terwijl der navelpiercing op een speelse wijze met haar mee bewoog.

Ik begon haar te bespelen zoals een muzikant zijn gitaar bespeelt. Ik wist waar ik mijn vingers moest neerzetten, welke geluiden ik moest maken en waar ik haar moest strelen om haar zo ver te krijgen. Het duurde niet lang totdat de ogen van Johnny Depp wederom een zonde moesten aanzien.

Maar dit keer trok ik me niets van zijn aanwezigheid aan, ik trek me nergens meer iets van aan.

Nu lig ik weer op haar bed, op exact dezelfde plek als de vorige keer maar dit keer ligt ze langs mij. Onze kleren liggen op de grond en mijn normen en waarden liggen in de metaforische prullenbak. Ik wist wat ik wilde en nu heb ik het gekregen maar het voelt niet zoals ik hoopte. Haar hoofd ligt op mijn schouder en met mijn hand streel ik haar arm terwijl we beide in stilte liggen.

Het schuldgevoel keert weer terug.

‘’Wat wil je eigenlijk van me, Bob?’’ vraagt Lotte

Direct gaat er een alarm in mijn hoofd af, een waarschuwing dat het gesprek eraan zit te komen dat we beide zo lang zitten uit te stellen. Het gesprek dat ik eigenlijk in het kroegje hoopte te houden in plaats van naakt in haar bed. Deze conversatie moet plaatsvinden. Maar het liefst zou ik hem nu toch weer uitstellen zodat ik de realiteit niet onder ogen hoef te zien.

‘’Hoezo?’’ antwoord ik met een gemaakte verrassende toon.

Ze gaat recht op zitten.

‘’Gewoon, wat we ook doen, we belanden altijd…. hier’’ zegt ze terwijl ze met haar armen naar het bed gebaard.

Ik haal mijn schouders op

‘’Ik weet het echt niet, Lotte. Wat verwacht je van me?’’

‘’Je weet precies wat ik wil’’

‘’En je weet dat er echt geen relatie inzit’’

‘’Waarom niet?’’ vraagt ze half schreeuwend.

Ik kan haar zoveel reden geven waarom dat niet gaat gebeuren, ik kan vertellen dat het aan haar ligt, dat ik geen gevoelens voor haar heb, dat ze niet mijn type is. Hoewel dit allemaal redenen zijn om haar af te wijzen krijg ik toch de behoefte om al mijn kaarten open te spelen. Om haar te vertellen hoe het echt zit, ook al gaat het haar veel pijn doen.

‘‘Ze verdient de kille waarheid’’ denk ik

‘’Omdat je niks aan me zult hebben, omdat ik een emotieloze zak ben die alleen maar om zichzelf geeft. Ik beschouw dit enkel als tijdsbederf, een middel om niet alleen te hoeven zijn met mijn eigen gedachtes. De reden dat ik je vandaag wilde spreken was niet om weer gezellig bij te praten, maar om het af te kappen. Want ergens, in dit narcistische lichaam, ben ik wel gezegend met een fractie schuldgevoel omdat ik jou aan het gebruiken ben. Soms is het leven hard en soms is het één grote ironische grap.’’

Voor een seconde zie ik de schade die ik zojuist heb aangericht. Haar prachtige ogen vechtend tegen het zoute water, haar onderlip trillend door alle emoties en haar blik die de mijne vermijdt. Ik was te hard voor haar, ze verdient dit niet, ik heb haar nooit verdient.

Zojuist heb ik haar vernietigt en haar zicht op mannen getekend voor het leven. Vroeger keek ik neer op mannen die vrouwen gebruikten voor hun eigen doeleinden maar mijn harde waarheid is dat ik altijd al zo’n man was.

‘’Ik ben veranderd’’ denk ik

Ik kan mijn eigen ravage niet meer aanzien, ik pak mijn kleren op en loop naakt de kamer uit. Voordat ik de deur sluit kijk ik nog een keer terug, ik zie Lotte in een huilende positie terwijl de ogen van Johnny Depp mij weer beoordelen.  Ik sluit de deur en er komen direct huilende klanken van de andere kant.

‘’Moet ik terug gaan om haar te troosten? Nee, dan maak ik het alleen maar erger. Ik kan beter gaan.’’

Mijn rug keer ik naar de deur toe en dan zie ik haar staan, een van Lotte’s huisgenoten. Ze zal waarschijnlijk het kabaal hebben gehoord. In een soepele beweging probeer ik mijn mannelijke brandslang te verbergen door mijn kleren ervoor te houden. Woordeloos zit de huisgenoot mij aan te staren terwijl ik haar naam probeer te herinneren.

‘’Wat is er aan de hand?’’ vraagt ze

‘’We hebben een kleine ruzie’’ antwoord ik in de hoop dat ik zo snel mogelijk dit huis uit kan ‘’Kan je dadelijk even bij haar kijken hoe het gaat?’’

Ze loopt langs me af en voordat ze naar binnen gaat, kijkt ze naar me om.

‘’Je bent een lul, weet je dat Bob?’’

‘’Dat hoor ik wel vaker’’ antwoord ik nonchalant.

Als ze eenmaal naar binnen is gegaan en ik haar stem hoor kleed ik me aan. In alle haast verlies ik mijn evenwicht als ik mijn broek aan probeer te doen, met een harde klap val ik in de gang terwijl mijn broek nog steeds om mijn enkels zit gewikkeld.

De deur gaat met een zacht piepje open en het gezicht van de huisgenoot komt tevoorschijn. Voor een seconde analyseert ze mij in mijn half naakte lichaamspositie.

‘’Ik neem het terug, Bob. Je bent geen lul maar pathetic.’’

De deur klapt weer dicht en de huilende geluiden komen weer van de kamer vandaan. De tweede poging om mijn broek aan te doen slaagt en terwijl ik naar de voordeur loop doe ik mijn shirt en vest weer aan.

Als de deur achter me dicht klapt haal ik een sigaret tevoorschijn. De straat is donker en rustig, het lijkt bijna of er helemaal geen drama heeft plaats gevonden. Ik steek hem aan en neem een diepe hijs en dan herinner ik het me.

‘’Ze heet Amy!”