Daar zaten we dan. Katie, Damian, Kyra, Robert en ik samen in het appartement. Vanavond waren wij een eenheid. Een team. Onze eigen minimaatschappij met onze eigen regels, normen en moraliteit. En we hadden maar een doel voor ogen.  

Het ongekende dronkenschap. 

De hele avond leek bijna op de samenkomst van een sekte, om het vertrek van Damian te vieren.  

Katie had de hele avond al een nerveuze energie om zich heen hangen. Ze had aangenomen dat Damian had mee gekregen dat we het bed deelden en dit aan Kyra had verteld. Maar tot nu toe had ze er nog geen woord over gehoord, en dat stelde haar lichtelijk gerust. 

En ik. Ik had er vrede mee. Het liefst wilde ik dat de hele wereld het zou weten, ik wilde het bijna in de onwetende gezichten van mijn vrienden schreeuwen. ‘’ZIE JE DAT MEISJE DAAR? JA, DAT MEISJE WAAR IK AL EEUWEN ACHTERNA ZIT. ZIE JE HAAR? GOED. WANT IK HEB SEKS MET HAAR GEHAD. NÉÉ, NAAKTE POËZIE. ZIJ IS VAN MIJ EN IK VAN HAAR. DUIDELIJK? Oké.’’ 

Damian liep de hele avond al rond met een fles whisky. Zijn ogen hadden een vlaag van angst en waanzin gekregen. Alsof hij hopeloos van iets wilde wegrennen maar tegelijkertijd datgene waar hij voor wegrende, in de fik wilde steken.  

Zonder dat ik het doorhad stond Damian achter mij. Hij legde zijn vrije hand op mijn schouders en schreeuwde in mijn oor: ‘’’Bek open, Bob!’’ 

‘’Als jij jouw penis erin doet, bijt ik hem ervan af, hè.’’ Zei ik voordat ik mijn mond opende. ‘’Het is maar dat je het even weet.’’ 

En daarop volgde een ruime schoot whisky. Het was lekker. Het was goede shit, single malt. Ik slikte het door, veegde de restjes rond mijn lippen af met mijn mouw en observeerde hoe Damian als een cipier in het rond liep. 

Kyra zat ondertussen naast Katie. Ik kon hun gesprek niet volgen maar ze lachte beide dus dat was een goed teken. Plotseling keek Kyra mij aan en knikte. 

Ik knikte terug en als antwoord daarop zei ze: ‘’Bob, kom eens.’’ 

Katie keek mij vol spanning aan. Met haar ogen probeerde ze de vraag te stellen: ‘’Gaat ze vragen, wat ik denk dat ze gaat vragen?’’. 

Ik schudde nee richting Katie en liep naar hen toe. 

‘’Bob, ik moet je wat vragen?’’ 

‘’Wat mag het zijn, vrouwe Kyra.’’ 

Het viel me toen pas op dat er al wat alcohol door Kyra’s lichaam stroomde. Ze pauzeerde soms tussen haar woorden alsof ze haar gedachten kwijt was en haar bewegingen waren wilder. Minder gecontroleerd.  

‘’Beloof me… dat wanneer Damian in Nijmegen zit. Dat jullie nog langskomen.’’  

Ik keek Katie vluchtig aan, hurkte en legde mijn hand op de knie van Kyra. Door de plotselinge beweging en de drank verloor ik mijn evenwicht en hield me stevig vast aan Kyra’s knie om te voorkomen dat ik om zou vallen. 

Ondertussen zei ik: ‘’Hij gaat niet dood, Kyra.’’ Als reactie daarop trok ze haar knie terug. Mijn hand schoot los waardoor ik finaal achteroverviel. De klap galmde door het appartement. Er viel een stilte, alleen het gelach van Kyra en Katie vulde de ruimte.  

‘’Je komt niet zomaar van mij af, hè.’’ Zei ik lachend op de grond. ‘’Ik zal dit appartement nog lange tijd bevuilen.’’ Daarna keek ik Katie aan, die nog steeds stilzwijgend bij ons zat. Ik staarde haar lang genoeg aan totdat ze naar mij keek. Toen hield ik mijn staar nog even vast en vroeg: ‘’Ga je mee roken?’’ 

‘’Je moet echt stoppen met roken.’’ Antwoordde ze met een zwoel stemmetje. 

‘’Ja, maar tonight is not the night. En dat weten we beide.’’ Ondertussen nam ze een slok van haar vodka cranberry en keek me weer aan terwijl ik nog op de grond lag. Ik knikte een keer naar de balkondeur en dat zorgde ervoor dat ze meeging.  

Eenmaal buiten, pakte ik een sigaret en leunde tegen de reling van het balkon aan. 

‘’Kunnen we ze het niet gewoon vertellen?’’ 

‘’Wat wil je vertellen, Bob?’’ 

‘’Wat er speelt tussen ons.’’ 

Vluchtig schudde Katie nee. 

‘’Nee, nee. Dat gaat niet gebeuren. Nu nog niet.’’ 

‘’Ik snap niet echt wat het probleem is. Het zal vroeger of later naar boven komen. En zo spectaculair is het nou ook weer niet.’’ 

‘’Ik wil het gewoon traag aanpakken, Bob. En ik heb het gevoel dat wanneer we het rond vertellen dat het officieel wordt. Dat het plotseling echt wordt, als je snapt wat ik bedoel.’’ 

‘’Dus, je wilt niet dat het echt wordt?’’ 

Ze zuchtte. 

‘’Soms kan je echt een vrouw zijn, wist je dat?’’ 

‘’Ooh, nu maak je mij ook nog eens belachelijk omdat ik mijn vrouwelijk kant accepteer.’’ Antwoordde ik met een sarcastisch stem. 

Katie liep langzaam naar mij toe, lachte en zei: ‘’Je bent een kneusje, wist je dat?’’ waarna ze mij begon te zoenen. 

 

Vorige post  Kyra’s adventures Volgende post