| Loopt gelijk aan Bob’s Adventures 3.21 – 3.26 | 

De pizza was net op, toen de bel door de kamer heen galmde 

“Wat een timing” gilde Damian die direct als een blij kind de bank afvloog richting de voordeur. 

Katie en ik ruimde snel de borden op terwijl de eerste gasten binnendruppelde. Nog geen uur later was de huiskamer overvol met mensen die Damian uitgenodigd had. Ik had inmiddels al een paar baco’s op, die op typische Katie-wijze meer uit Bacardi bestonden dan cola, en liep giechelig door de keuken naar buiten waar ik Katie, Giovanni en Brit vond. Ze waren druk in gesprek over wat de beste manier was om een banaan te openen.  

Katie merkte me op “Kyra, mooi. Nu kun je ons helpen deze discussie op te lossen. Hoe open jij een banaan, aan de onderkant of bovenkant?” 

Verbaasd keek ik haar aan “Vraag je me nu echt hoe ik een banaan open?” 

Bloedserieus keek ze me aan en knikte. Plotseling werd onze discussie ruw verstoord door een enthousiaste Damian die kwam aanrennen met zijn mobiel aan zijn oor. 

“Schat! Kyra! Je gaat dit nooit geloven maar ik was vergeten om tegen Bob te zeggen dat het hier was. Nu staat hij voor ons appartement. Geweldig toch!” 

Giovanni zijn hoofd schoot omhoog. 

“Komt Bob ook!?” 

‘’Tuurlijk komt Bob ook, op een dag ga ik een trio met die jongen hebben.’’  

‘’Dan kan hij zich toch maar beter eerst een keer aan zijn afspraken houden.” Reageerde Giovanni bits.  

“Wat nou aan afspraken houden Giovanni, Bob is mijn bro, ik heb een pact met die jongen en je gaat hem hier niet zwart maken” Damian’s stem had een scherpe toon.  

“Jongens, jongens. Er is niks aan de hand. Laten we het gezellig houden” zei Katie, die de bui waarschijnlijk al zag hangen, sussend. 

Terwijl ik de situatie observeerde zag ik dat Bob me belde. 

“Bob?” zei ik toen de telefoon opnam. 

Blijkbaar was Damian in zijn poging Bob te verdedigen totaal vergeten hem het andere adres te sturen. Ik wilde Bob net het adres geven toen ik zag dat Damian een bierdopje in Giovanni zijn mond probeerde te gooien. Vol overtuiging gooide hij het bierdopje door de lucht, en voor Giovanni het doorhad schoot het zijn keelgat in.  

Giovanni zijn gezicht verschoot en er ontstond een vreemde mengelen van geluid. Het leek alsof hij tegelijkertijd probeerde te schreeuwen en te gorgelen. Spontaan schoot iedereen in de lach. Giovanni stond ondertussen nog na te hijgen en wierp ons een boze blik toe.  

Katie probeerde nog half schaterend Giovanni te vragen of het ging maar haar adem schoot haar te kort “Gio… ga… et?” was alles wat eruit kwam.  

Toen ik enigszins was bijgekomen bedacht ik me opeens dat Bob nog steeds aan het wachten was op mijn antwoord. 

‘’Bob, Bob, je moet echt nu komen. Je gaat dit niet geloven.’’ 

Ik probeerde het uit te leggen wat er gebeurd was, maar de herinnering zorgde ervoor dat ik weer in lachen uitbarstte. Uiteindelijk kreeg ik mijn verhaal verteld, maar het enige wat Bob zei was “Wacht. Hoezo is Giovanni daar?” 

Ik legde de situatie uit en werd beantwoord met een ijzige stilte. Zoals verwacht was Bob totaal niet blij met het feit dat hij Giovanni’s aanwezigheid deze avond zou moeten verdragen. De stilte zette zich nog een minuut voort, voor Bob me nogmaals om het adres vroeg en ophing. Ik stuurde het adres en mengde me weer in de groep, waar iedereen inmiddels was bijgekomen van het gelach.  

“Oké, na al dat gelach moet ik echt nodig naar de wc. Moet ik voor iemand nog wat drinken meebrengen dadelijk?” 

Brit keek de cirkel rond en zag onze nog volle glazen. 

“Of niet.” Vulde ze zichzelf aan en liep terug naar binnen. 

Damian was ondertussen uitbundig begonnen over iets wat hem laatste was overkomen. 

“En toen pakte ik zijn drankje uit zijn hand en zei dat hij nu echt naar buiten moest gaan. Ik tolereer niet dat iemand zich zo gedraagt tegenover andere mensen. We moeten dit soort eikels niet hun gang laten gaan!” zijn handen vlogen alle kanten op om zijn verhaal te illustreren.  

Terwijl Damian verder ging met zijn dronken tirade, zag ik Bob achter de glazen deuropening verschijnen. Aan de manier waarop hij met de deur stond te klooien, concludeerde ik dat hij al behoorlijk wat ophad. Terwijl Bob met alle macht aan de deur bleef trekken verscheen Ezra, een jeugdvriend van Damian, achter hem. Bob keek verbaasd omhoog terwijl Ezra gemakkelijk de deur opende. Ik gniffelde, het verbaasde me nog steeds hoe scheef Bob soms kon zijn. 

Inmiddels was hij buiten en liep richting ons. Ik maakt oogcontact, maar gelijk gebaarde hij dat ik mijn mond moest houden. Op een typische Bob manier begroette hij Damian. Af en toe waren het echt net twee kinderen, die voor het eerst losgelaten werden in het wild.  

Damian was ondertussen naar binnen gerend om whisky glazen te halen en ik begroette Bob met 3 kussen.  

‘’Je gedraagt je vanavond wel, hè?’’ 

Als antwoord kreeg ik een lik over mijn wang.  

“Ah bak, gek kind. I’ll take that as a fucking no” fluisterde ik meer tegen mezelf dan tegen Bob en liep naar binnen. 

Eenmaal binnen schonk ik een nieuw drankje voor mezelf in, en mengde me in een gesprek met een groep vrienden van Damian.  

Na een tijdje zag ik Brit en Katie naar binnen komen. Ik excuseerde me en volgde ze naar de hal.  

“Hey meiden, is het daarbuiten nog gezellig?” 

Katie knikte en vluchtte toen snel de wc in. Ik keek Brit vragend aan.  

“Nou, het is wel gezellig maar ik heb het idee dat er nogal veel spanning hangt tussen Bob en Giovanni. Kan dat kloppen?”  

Ik knikte maar voordat ik Brit kon uitleggen waarom hoorde ik dat de wc doorgespoeld werd. 

“Ik leg het wel een ander keer uit” zei ik tegen Brit die me nieuwsgierig aankeek.  

“Trouwens, hoe zit het eigenlijk tussen jou en Bob?” vroeg ik snel om het onderwerp te veranderen. 

“Bob en ik?” vroeg ze verbaasd. “Maak je geen zorgen hoor, dat is echt niks.” Ze lachte even voor ze verderging: “Ik weet niet eens meer waarom ik ooit een poging gewaagd heb. Bob heeft zeker wel zijn leuke momenten, maar hij is echt mijn type niet.” Ze verlaagde haar stem tot een fluister: “Plus, ik denk dat hij nog echt met Katie zit.” 

Plots werd ons gesprek afgekapt toen Katie uit de wc kwam gelopen met een blik vol opluchting.  

“Kom laten we een shotje doen!” riep ze enthousiast. 

Ze pakte ons bij de armen en trok ons mee de huiskamer in. Vol enthousiasme zette ze drie glazen op de dranktafel en vulde ze met tequila.  

“Jezus Katie, hoe dronken wil je me hebben?” merkte ik op terwijl ik naar het veel te volle glas keek. 

Ze keek me ondeugend aan. 

“On the count of 3” 

We pakten onze glazen. 

“3…” 

“2…” 

“1…” 

Ik bracht het glas naar mijn lippen, maar voordat ik het naar achter kon gieten hoorde ik opeens geschreeuw vergelijkbaar met een speenvarken dat gebrandmerkt werd.  

Mijn hoofd schoot richting het raam en het duurde even voordat ik doorhad wat er aan de hand was. 

“What the fuck denken ze dat ze aan het doen zijn?!” 

 

Vorige Volgende