‘’Ballad of Hollis Brown’’ klonk uit de platenspeler van Damian terwijl de geur van alcohol de ruimte van het appartement vulde. De balkondeur stond open waardoor de sigarettenrook langzaam naar binnen dwarrelde. Het geluid van de pratende mensen maskeerde de worsteling waarmee ik zat. 

Met een bierflesje in mijn hand zat ik onderuitgezakt naar Katie te staren. Ook al had Katie een dag geleden haar twijfel al geuit, hield ik toch elke beweging van haar in de gaten. In de hoop dat ze haar ware verlangen in een vlaag zou verraden.  

Ze maakte mij gek. 

Heel deze situatie maakte mij gek. 

En de alcohol hielp er ook niet echt bij. 

Het leek erop alsof de kus alles zou veranderen, maar toch, om de een of andere reden is alles hetzelfde gebleven. En dat was de ware aard van Katie’s aantrekkingskracht. Ze was altijd dichtbij genoeg om mij te verleiden maar tegelijkertijd was ze ver genoeg om mij in verlangen te laten hangen.  

Ik nam een slok van mijn bierflesje toen Brit uit het niets mij met haar elleboog aantikte. De korte tik had mijn motoriek uit balans gebracht waardoor ik bier over mijn broek knoeide.  

Maar ik kon er niets om geven.  

‘’Bobje, wat kijk je sipjes.’’ 

Ik lachte licht. 

‘’Ik ben altijd sipjes, lieve Brit.’’ 

‘’Je lijkt meer sip dan normaal, laten we het zo zeggen.’’ 

Ik keek uitzichtloos vooruit. Zonder verder iets te zeggen stond ik op en liep naar het balkon toe. Op het balkon stond Damian samen met Robert te roken. Er hing een sigaret tussen de lippen van Damian die zoals altijd enthousiast een verhaal aan het vertellen was. Toen hij mij in zijn ooghoek zag verschijnen, riep hij hard mij naam. 

‘’Bob! Je moet even zeggen dat het echt gebeurd is. Robert gelooft het niet.’’ 

Ondertussen pakte ik mijn pakje sigaretten uit mijn broekzak en stak er een op. 

‘’Van wat?’’ 

‘’Het joyriden!’’ 

Ik lachte en keek naar Robert. 

‘’Het is echt gebeurd.’’ 

‘’No fucking way, Bob. Ik geloof het nog steeds niet.’’ 

‘’It happened though.’’ 

‘’Maar wat ik al helemaal niet kan geloven, Bob, is dat jij nog geen rijbewijs hebt.’’ 

‘’Wil je zeggen dat je mij op de weg wilt hebben? Want dat lijkt mij voor de maatschappij niet echt een strak plan.’’ 

Robert krabde aan zijn stoppelbaartje. 

‘’Daar heb je, denk ik, wel een punt maar toch, vind je het niet kut om niet te kunnen rijden?’’ 

‘’Ik mis het niet echt.’’ 

Ik nam een hijs van de sigaret en keek Damian aan. 

‘’Trouwens, heeft Kyra nog iets gezegd?’’ 

‘’Over wat?’’ 

‘’Katie.’’ 

Damian stopte de sigaret tussen zijn lippen en knikte. 

‘’Sorry man.’’ 

Ik zuchtte. 

‘’Ze maakt me gek man.’’ 

‘’Kan je haar niet gewoon loslaten? Want ik krijg het idee dat ze jou niet bepaald goed doet.’’ 

‘’Naja het ergste aan dit alles is, dat ik ervan houd dat ze me gek maakt. Ik weet niet waarom, maar ik geniet daarvan en tegelijkertijd is het pure kastijding. Ken je dat, Dami? De worsteling tussen verlangen en afwijzing? De onbegonnen twijfel over wat haar ware intenties, haar ware gevoel is?’’ 

 ‘’Wow, waar komt dit vandaan, Bob?’’ Vroeg Robert half lachend. 

‘’Ik heb er nogal veel over nagedacht. Zo fucking gek maakt ze me.’’ 

Damian sloeg zijn arm om mij heen. 

‘’’Maar, kan je het dan niet beter gewoon aan haar vragen in plaats van ons? Wij zullen geen antwoord voor je hebben, maar zij wel.’’ 

Ik keek om, nam opnieuw een hijs en fixeerde mijn blik op Katie. Ze was samen met Brit en Kyra aan het lachen. Haar lach lichtte de hele kamer op en een warm gevoel tolde langzaam rond in mijn buik. 

Ik draaide terug en liet een stilte vallen terwijl Robert en Damian naar mij keken. 

‘’Fuck.’’ Zei ik. 

‘’Wat?’’ Vroeg Damian. 

Half lachend keek ik hen aan. 

‘’Ik durf het niet.’’ 

‘’Wow, Bob, ik ken je nu al meer dan vijf jaar maar dit had ik nooit achter jou gezocht.’’ 

‘’Nou niet zo, Robert. Ik kan je nog steeds een nipple twist geven.’’ 

‘’Ik ben daar niet bang voor, jij slapjanus.’’ 

Ik stopte de sigaret tussen mijn lippen en probeerde Robert een nipple twist te geven. De eerste keer mislukte. De tweede keer liet hij een klein gilletje los terwijl ik Damian op de achtergrond hoorde lachen. 

‘’Auw, fuck Bob!’’ 

‘’Hee, dan moet je lief voor me zijn. Ik uit hier gewoon mijn grootste angst en dan maak je me belachelijk.’’ 

‘’Daar zijn we toch fucking vrienden voor.’’ Zei Robert die over zijn pijnlijke tepel wreef.  

‘’Maar Bob,’’ Begon Damian ‘’drink een biertje, misschien twee of drie. Loop naar haar toe en vraag het gewoon. Je zit nu vast in haar vagevuur en er is maar een weg naar de hemel. Dus doe wat je moet doen.’’ Vervolgde Damian terwijl hij me een klapje op het achterhoofd gaf. ‘’En stel je niet aan!’’ 

Vorige post Volgende post