De kus met Katie gaf mij de dagen die daarop volgde een bepaalde high. Ik was verloren in een vlaag van positiviteit en mogelijkheden. Plotseling leek bijna al het goede plausibel. 

Met een dienblad vol met glazen wijn liep ik naar een tafel toe. In een enthousiaste toon die ik al jarenlang niet meer van mijzelf had gehoord, begroette ik de gasten. Er was een permanente lach op mijn gezicht gepleisterd, die de laatste tijd zo was vervaagd dat het nu bijna onnatuurlijk aanvoelde. 

Maar wel goed. 

Ik legde kort uit wat de wijn inhield terwijl ik de glazen neerzette en liep weer weg. In het midden van het restaurant stond een klein afgesloten hokje met een terminal waar wij alle producten aansloegen. Dit was de vaste wachtplek van mij en Chun geworden als we niets te doen hadden. 

Chun stond er als een arend, wakend over zijn kinderen de tafels te analyseren. Ik ging langs hem staan. 

Zonder mij aan te kijken zei Chun: ‘’Je bent vrolijk vandaag, Bob.’’ 

Ik haalde mijn schouders op. 

‘’Ik heb een paar goede dagen gehad.’’ 

‘’Heb je seks gehad?’’ 

Ik lachte. 

‘’Beter dan seks.’’ 

Chun keek mij lichtelijk verward aan maar uitte het niet in zijn woorden.  

‘’Goed voor jou, man.’’ 

Ik stond op het punt om iets te zeggen maar Chun zag een kans om te werken, en was gelijk weg. De rest van de avond verliep op hetzelfde tempo. Het was een paar minuten druk, zo druk dat het zweet me op mijn voorhoofd stond en vervolgens was het uit het niets weer rustig.  

Dit bleef zich herhalen totdat ik weer bij de terminal stond en Chun lachend naar mij toe kwam.  

‘’Bob, volgens mij is jouw goede dag gearriveerd.’’  

‘’Huh?’’ 

Chun knikte naar de deur van het restaurant. Ik zette een stap naar voren en zag daar Katie staan. In de flikkering van het kaarslicht zag ze er nog steeds wonderbaarlijk uit.  

Ik keek verbaasd naar Chun. 

‘’What the fuck doet ze hier?’’ 

‘’Weet ik veel. Ga met haar praten, man. Neem maar even een kwartiertje pauze.’’ 

‘’Weet je het zeker?’’ 

‘’Ja, joh. Het begint toch weer rustig te worden.’’ 

Zonder er verder woorden aan vuil te maken liep ik naar Katie toe. Het was pas toen ik aan kwam lopen dat ik een bepaalde spijt in haar ogen zag. Haar blik alleen was al onheilspellend genoeg dat ik er een naar gevoel van in mijn buik kreeg. 

‘’Katie.’’ Zei ik lachend. 

Verlegen antwoordde ze met: ‘’Bobje’’. 

‘’Wat kan ik voor je doen?’’ 

‘’Kunnen we even praten?’’ 

‘’Uehm.., ik denk het wel. Kom maar mee.’’ 

Samen met Katie liep ik naar het dakterrasje toe, stak snel een sigaret op voordat ze er iets van kon zeggen en ging zitten. 

‘’Dus?’’ Zei ik toen de stilte te lang duurde. 

Katie bleef stil en de blik in haar ogen werd zwaarder. Ze worstelde overduidelijk met haar woorden, en hoe ze die gingen brengen. 

‘’Ik kan dit niet, Bob.’’ 

‘’Sorry, maar je moet echt even wat duidelijker zijn.’’ 

‘’Dit.” Zei ze wijzend naar beneden. “Wij, Bob.’’ 

Ik ging met mijn hand door mijn haren. 

‘’Dit is niet echt wat een jongen wilt horen, als hij net zijn gevoelens aan jou geuit heeft. Dadelijk komt de ‘het ligt niet aan jou maar aan mij reden’.’’ 

Katie bleef mij aankijken zonder iets te zeggen. 

‘’Godver, Katie. Wilde je echt die cliché tegen mij gebruiken?’’ 

‘’Het ligt anders, Bob.’’ 

‘’Ik luister.’’ 

‘’Ik wil gewoon niet zo’n meisje zijn wat van relatie naar relatie springt, begrijp je? Mijn break-up met Giovanni was zo heftig dat ik nog niet klaar ben voor iets nieuws. Ik wil niet het imago scheppen dat ik niet alleen kan zijn. Dat ik een relatie nodig heb.’’ 

‘’Dus je wilt het niet met mij proberen omdat je jouw imago wilt beschermen?’’ 

‘’Bob, doe nou niet zo.’’ 

Ik stond op en liep naar Katie toe. 

‘’Fräulein. Ik snap je, echt waar. Maar ergens heb ik het idee dat als we het nu niet proberen dat het nooit meer tot stand komt. En ik ga het mijzelf niet vergeven als ik zoiets laat gaan, puur om iemand zijn imago te beschermen.’’ 

Katie lachte onzeker. 

‘’Truth to be told, moet jij je echt zorgen maken om wat andere mensen van je denken? Hell, bijna niemand weet waar ze mee bezig zijn, maar uit onzekerheid en het verlangen om erbij te horen schept iedereen de illusie aan de wereld dat ze alles aankunnen.’’ 

Haar lach werd groter. 

‘’Probeer het gewoon met mij Katie. Laten we samen die sprong nemen waar ik al zo lang op wacht. En als iemand je ermee confronteert, dan uehm.., geef ik ze een nipple twist.’’ 

Ik pakte haar hand vast. 

‘’Misschien zelfs twee.’’ 

Vorige post Kyra’s adventures Volgende post