Voorzichtig opende ik een grijze deur en door de kier spiekte ik naar binnen. De gordijnen waren nog gesloten en het was er donker. Ik twijfelde of dit de goede kamer was, maar uiteindelijk zag ik mijn versleten spijkerbroek op de bank liggen.  

Ik keek snel achterom of niemand me had gezien, opende de deur volledig en sloop vervolgens naar binnen met de hoop dat ik Lotte niet wakker zou maken. Zonder naar haar te kijken sloot ik zachtjes weer de deur. In mijn hoofd deed ik al een vreugdedansje van trots maar toen ik eenmaal omdraaide zag ik dat Lotte rechtop in bed zat. 

‘’Dat was een lang toiletbezoekje, of niet?’’ 

Ik haalde mijn schouders op. 

‘’Ik wilde het liever niet zeggen, maar het was een grote boodschap.’’ 

Lotte lachte lichtjes. 

‘’Maar even alle grapjes terzijde, waar was je? Ik dacht serieus dat je eruit was genaaid. Alleen het was wel raar dat je alles had laten liggen.’’ 

Ik ging op haar bed zitten. 

‘’Nou, dat is wel een grappig verhaal.’’ 

‘’Wat dan?’’ 

‘’Toen ik van de wc kwam, ben ik, soort van, in het verkeerde bed beland.’’ 

Lotte haar hoofd schoot omhoog. 

‘’Bij wie dan!? Toch niet bij een ander meisje?’’ 

Ik bleef stil en observeerde hoe haar gezichtsuitdrukking langzaam veranderde. 

‘’Bob, bij wie?’’ vroeg ze met een boze ondertoon. 

‘’Brit.’’ 

‘’Jezus. Maar je bent toch wel weggegaan voordat ze wakker was?’’ 

Ik schudde mijn hoofd. 

‘’Oh god. Dit meen je niet.’’ 

‘’Najah, ik ken Brit gelukkig al, ze was er wel cool over. Alleen een beetje boos dat ik ineens naakt bij haar in bed lag.’’ 

‘’Wacht. Je hebt met je dronken kop toch niets bij haar geprobeerd?’’ 

‘’God no. Waar zie je mij voor aan.’’ 

‘’Gelukkig.’’ 

Ik ging languit op haar bed liggen. 

‘’Weet je, nu heb je wel direct de chaotische Bob ontmoet. Erger dan dit kan het niet worden. Of althans, niet tot zover ik weet.’’ 

Ik zag in haar ogen dat ze niet echt aan het luisteren was. Plotseling onderbrak ze haar gedachtegang en keek mij aan. 

‘’Je weet zeker dat Brit er geen probleem mee had?’’ 

‘’Ik denk dat Michael er eerder over gaat zeiken. Maar die gast mag ik sowieso niet.’’ 

Lotte viel weer stil en haar blik raakte gefixeerd op de deur. 

‘’Ik heb met hem seks gehad.’’ 

‘’Oké?’’ 

Ze keek terug naar mij en lachte verlegen.  

‘’Je bent een raar meisje, Lotte. Wist je dat?’’ 

Ze haalde haar schouders op. 

‘’Ik ben uit de kinderstoel gevallen.’’ 

Ik schoot omhoog. 

‘’Hee, dat is mijn smoes.’’ 

Opnieuw lachte ze verlegen. 

‘’Maar je hebt dus seks gehad met Michael?’’ 

Ze knikte. 

‘’Waarom?’’ Vroeg ik met een toon waarbij mijn afgunst duidelijk naar voren kwam. 

‘’Weet ik eigenlijk niet. We waren dronken en toen gebeurde het.’’ 

‘’Je weet dat hij vaak ‘gast’ zegt, hè?’’ 

‘’Maar hij heeft wel een goed lichaam?’’ 

‘’Is dat alles wat er nodig is om jou in bed te krijgen?’’ 

‘’Jezus, Bob. Wat voor kut opmerking is dat dan?’’ 

Voor een seconde inspecteerde ik mijn eigen lichaam.  

‘’Maar dan rust de vraag waarom je met mij in bed bent gedoken.’’ 

Met een koele blik herhaalde ze de woorden. 

‘’Ik was dronken.’’ 

Ik zocht naar een gevat antwoord maar om de een of andere reden was mijn woordenschat op dat moment gekrompen. Wellicht kwam het door de vermoeidheid, de kater of misschien nam alle drama zijn tol op mijn brein. Maar ik was die dag mezelf niet.  

Ik was al een poosje niet mijzelf. 

Langzaam begon het me te dagen dat ik helemaal geen controle had over wat ik deed. 

Terwijl ik met Lotte in bed lag kwam ik in een gevaarlijke neerwaartse spiraal van gedachtes. Het begon simpel bij Damian’s feest, toen kwam het gevecht met Giovanni. Daarop volgde al snel de vraag ‘’waarom? Waarom deed ik dat?’’ waarop ik geen antwoord kon vinden.  

Want waarom deed ik de dingen die ik deed? 

Waarom deed Lotte de dingen die zij deed? 

Voelde zij dezelfde soort onmacht als ik de laatste tijd? Liet ze zich daarom maar leiden door dronken escapades met jongens zoals ik? 

Hadden we überhaupt nog wel normen en waarde? Of waren we die along the way kwijtgeraakt? 

En stel, ik was mijn moralen kwijt, maakte dat me dan tot een slecht mens? 

“Bob!” 

De plotselinge roep trok me uit mijn gevangenis van gedachtenspinsels en geschrokken keek ik haar aan. 

Ze zag dat er iets was. 

Maar ze vroeg er niet naar. 

Het enige wat ze deed was een warme lach opzetten. 

Dus ik deed hetzelfde. 

 Vorige post Volgende post