Zonder antwoord te geven gooide Brit met een harde klap de deur achter mij dicht. Volgens mij was ze niet pleased met mijn gedrag. Zonder aanwijzingen en met enkel de badjas om mijn naaktheid te verbergen begon ik de zoektocht naar de kamer van Lotte. De combinatie van de alcohol en vermoeidheid bracht mij in een roes. Het gaf mij het gevoel dat ik niet wakker was en vast zat in mijn eigen verknipte waanbeelden.  

Het huis. 

De mensen. 

En de badjas voelde allemaal niet echt aan. 

Alsof ik aan het slaapwandelen was. 

‘’Brit, waar moet ik zijn?’’ schreeuwde ik in de hoop dat ze me alsnog de weg zou wijzen. 

‘’Bob, je moet echt leren om jouw eigen rotzooi op te ruimen.’’ Hoorde ik vanachter de deur. 

Losgekoppeld van de realiteit en met een inmiddels halfgeopende badjas slenterde ik maar langs de deuren, opzoek naar de verloren herinneringen van de avond daarvoor. Uiteindelijk kwam ik langs de keuken en aan de tafel zag ik, net als de vorige keer, Michael weer zitten met zijn kommetje havermout. 

Zonder überhaupt na te denken liep ik de keuken binnen. Langzaam maar zeker werd hij bewust van mijn aanwezigheid. Zijn ogen draaiden mijn richting op, maar in plaats van ze op mijn hoofd te richten kwamen ze ergens in het midden terecht. 

Met een woeste beweging liet hij zijn lepel in zijn kom vallen, waardoor de havermout in het rond spetterde. 

‘’Godverdomme! Meen je dat!?”’ 

‘’Wat?’’ 

‘’Draag jij ooit kleren, gast?’’ 

Ik grinnikte. 

‘’Dit is niet grappig! Brit heeft gewoon schijt aan haar huisgenoten.’’ 

‘’Je zei weer gast.’’ 

Michael rolde met zijn ogen en pakte geïrriteerd zijn kom op.  

‘’Wacht, Michael. Waar is de kamer van Lotte?’’ 

‘’Wat heb je daar nou weer te zoeken, gast?’’ 

Ik bleef stil, in de hoop dat hij alle puzzelstukjes bij elkaar kon plaatsen. Michael bleef even stilstaan, keek naar beneden, schudde toen afkeurend zijn hoofd en liep weg. 

‘’Wacht! Help a brother out.’’ 

Zonder om te kijken bleef Michael richting zijn kamer lopen. Vragend bleef ik hem nakijken in de hoop dat hij mij tenminste de goede richting op kon sturen. 

Hij had zijn hand al op de klink van zijn deur, twijfelde en keek mij toen toch aan. Ergens dacht ik dat zijn goede aard naar boven was gekomen en vol verwachting wachtte ik op de woorden die hij ging uitspreken. 

‘’Gast, ik kan je pik zien.’’ 

En zonder verder iets te zeggen, liep hij zijn kamer binnen en sloot de deur. Met een snelle beweging trok ik de badjas dicht zodat mijn penis niet meer werd tentoongesteld aan de dagenraden.  

Voor een paar tellen stond ik te twijfelen wat mijn volgende zet zou worden. Besluitvol liep ik naar Michael zijn deur en opende hem. Ik nam een stap in zijn kamer en keek even rond terwijl hij mij met een boze blik aanstaarde. 

Zijn kamer zag er precies uit zoals ik had verwacht. Het rook naar goedkope parfum, er hing een Scarface poster boven zijn bed, op zijn bureau stond een pot proteïne poeder en in zijn kast zag ik een ontelbaar paar sneakers staan.  

‘’Jezus, gast. Kan je mij niet in rust laten ontbijten.’’ 

Ik krabde aan mijn hoofd. 

‘’Je bent van me af, als je verteld waar Lotte’s kamer is.’’ 

‘’Dus je wilt me gewoon chanteren?’’ 

Ik haalde mijn schouders op. 

‘’Ik wil gewoon mijn kleren.’’ 

Michael schudde weer afkeurend zijn hoofd. 

‘’Waar ben jij überhaupt mee bezig, gast? Probeer je elk meisje in dit huis een keer gehad te hebben, ofzo? Dan wens ik je veel succes, want daar ben je nog wel even mee bezig.’’ 

‘’Zo ben ik niet.’’ 

‘’Dat kan je blijven ontkennen voor jezelf maar het lijkt er wel verdacht veel op.’’ 

Uit vermoeidheid liet ik een zucht los. 

‘’Luister, Michael. Als je me niet gaat helpen, heb je dan tenminste een sigaret voor mij?’’ 

‘’Zie ik eruit alsof ik rook, gast?’’ 

‘’Weet ik veel. Je ziet eruit alsof je veel aftrekt.’’ 

Zijn blik vertrok en hij viel stil. In mijn hoofd zag ik hem al opstaan om mij te slaan. In deze armoedige staat kon ik sowieso niets terugdoen en vluchtig keek ik naar de grond om te bedenken hoe ik me het beste zou kunnen verdedigen. Ik bedacht hoe ik mijn armen voor mijn gezicht zou houden en mijn knieën zou intrekken om zoveel mogelijk kwetsbare plekken te beschermen.  

Ik keek opnieuw naar Michael, die plotseling voor mij stond. Er kwam een klein gilletje uit mij los en automatisch hief ik mijn armen omhoog om mezelf te beschermen. 

Maar uiteindelijk deed hij niets. 

Hij stond daar maar met zijn kom havermout in zijn hand en een lading eten in zijn mond. 

Met zijn lepel wees hij naar de deur, gebarend dat ik moest opflikkeren. 

Verslagen liep ik de kamer uit terwijl Michael mij escorteerde. Toen ik eenmaal op de gang stond, bedacht ik me dat ik net zo goed in deze badjas naar huis zou kunnen gaan. Het leek een goed idee, tot ik realiseerde dat mijn fietssleutel nog in mijn broekzak zat.  

Michael bleef in de deurpost staan terwijl ik doelloos de gang inliep. Uiteindelijk keek ik vragend om terwijl ik rechtdoor wees.  

Michael knikte. 

Vorige post Volgende post