Voordat ik het zelf doorhad, sloeg ik de pagina om en begon aan een nieuw hoofdstuk van mijn leven. Langzaam maar zeker leek alles zijn plek te vinden. Ook al was ik nog bij lange na niet op het punt waar ik wilde zijn, of waar ik hoorde te zijn.  

Het idee dat ik ermee bezig was, en dat ik weer vooruitging, gaf me rust.  

Jon gaf mij een schort, een overhemd en een paar zwarte schoenen die te klein waren voor mijn megavoeten. Ik had tien minuten om mezelf om te kleden, te roken en snel naar de wc te gaan. In de badkamer deed ik ook nog even een poging mijn haar te temmen, gooide wat water in mijn gezicht en liep naar beneden. 

Ik zag Chun rondrennen en op dat moment had ik geen idee wat ze nu van mij verwachtten. Hij droeg vijf borden tegelijk en kwam met een snelle pas mijn kant opgelopen. Verwonderd en onwetend keek ik om mezelf heen terwijl ik Chun in mijn ooghoek in de gaten hield. 

Hij kwam steeds dichterbij tot het punt dat hij met de borden en al tegen mij aan knalde. Vier vielen op de grond en eentje wist hij nog net te vangen in de lucht. De borden maakte een oorverdovend geluid in het rustige restaurant. 

Voor een seconde was het compleet stil en stonden alle ogen op ons gericht. Chun pakte ondertussen scheldend de borden op. Zonder überhaupt mij aan te kijken zette hij zijn scheldtirade voort. 

‘’Godver, Bob.’’ 

Ik ging door mijn knieën om Chun te helpen. Toen ik een van de scherven probeerde op te pakken wuifde Chun mijn hand weg. 

‘’Nee, doe maar niet.’’ Hij knikte naar een klein stukje muur verder het restaurant in. ‘’Ga daar maar wachten en Bob, alsjeblieft, ga niet meer in de weg staan.’’ 

Ik haalde mijn schouders op en ging op de aangewezen plek staan. Het duurde even voordat Chun terugkwam. Schreeuwend liep hij de keuken in, waardoor de kok even hard naar hem terug schreeuwde. Het hele restaurant leek het te horen maar dat maakte hen niets uit.  

Na een kwartier kwam Chun terug met, opnieuw een aantal borden in zijn hand. De woede van net was volledig van zijn gezicht vervaagd en zijn vriendelijke lach was weer teruggekeerd. 

‘’Oke, Bob. Loop je even mij? Dan kan je gelijk zien hoe wij het hier doen, en wat wij van jou verwachten.’’ 

Ik liep met Chun mee en ging als een schoothondje achter hem staan. 

Met een enthousiaste begroeting liep hij naar de gasten toe, zette de borden snel maar soepel voor hun neus en begon uit te leggen waar het gerecht uit bestond. 

In het midden van zijn verhaal stopte hij even, draaide zich om, fluisterde: ‘’Kan jij even de wijn van de bar pakken?’’ en zonder mij een kans te geven te antwoorden draaide hij zich weer terug naar de gasten. 

Ik liep naar de bar toe en zag een viertal glazen wijn klaar staan. De barman keek mij met argusogen aan toen ik de wijn probeerde te pakken. 

‘’Wat ben je aan het doen?’’ 

‘’Chun vroeg of ik de wijn kon halen.’’ 

‘’Weet je voor welke tafel het is?’’ 

Ik wees naar de tafel waar Chun stond. 

‘’Die.’’ 

De jongen moest lachen. 

‘’Jezus, weet je de tafelnummers niet eens?’’ 

Ik haalde mijn schouders op. 

‘’Ik ben pas een uur geleden aangenomen.’’ 

Daar had hij niets op te zeggen. 

‘’Zijn dit de goede glazen?’’ 

Hij knikte. 

Onhandig liep ik met de wijnglazen terug naar Chun. Hij zag mij in zijn ooghoek aankomen en begon enthousiast verder te vertellen. 

‘’En mijn collega heeft voor jullie de bijpassende wijn.’’ Daarop volgde opnieuw een gedetailleerd verhaal over waar de wijn vandaan kwam, hoe het smaakte en wat er zo speciaal aan was.  

Nadat Chun klaar was liep hij met mij mee en gingen we opnieuw op dezelfde plek staan.  

‘’Dus wat vond je ervan, Bob?’’ 

‘’Gedetailleerd.’’ 

‘’Maar lijkt het jou wel leuk?’’ 

‘’Ja, dat wel. Vraag me alleen af of ik al die shit kan onthouden.’’ 

‘’Geen zorgen. Op het begin lijkt het veel maar als je het eenmaal een paar keer hebt gedaan, vliegt het er zo uit.’’ 

Uiteindelijk liep ik de rest van de avond met Chun mee. Ik luisterde naar zijn praatje, hielp hem dingen tillen en haalde de borden weer weg als de gasten waren uitgegeten. Ik voelde me net een stagiaire die voor het eerst in de grote bedrijfswereld was gegooid, onwetend wat ik moest doen of zeggen. 

Om 01:30 was het restaurant eindelijk leeg, alleen het personeel bleef nog over. Jon pakte een paar flessen wijn en met zijn allen begonnen ze te drinken. Ik stond buiten te roken en al snel kwam Chun naast me staan. 

Hij knikte een keer naar mij en vroeg om een sigaret. 

Ik gaf hem er een. 

‘’Dus, hoe heb je het ervaren?’’ 

‘’Intens.’’ 

‘’Maar wil je wel doorzetten?’’ 

‘’Dat wel.’’ Zei ik terwijl ik een hijs nam.  

‘’Dus ik kan jou hier morgen om 16:00 verwachten?’’ 

Vorige post Volgende post