Voordat ik het wist zat ik op Brit haar studentenkamer. Zelfs voor een blinde man was het nog overduidelijk dat dit een meisjeskamer was. Het rook er sterk naar geurkaarsen waarvan de geur me semi-bekend voorkwam, maar plaatsen kon ik hem nog niet helemaal. Op haar bed lagen allemaal knuffeldieren en haar koffietafel lag vol met make-up.

Brit kwam aangelopen in een strakke lichtblauwe spijkerbroek en een zwart croptopje. Haar persoonlijkheid botste zwaar met haar kamer.

Zij kwam over als een sterk, direct meisje dat zou krijgen wat ze wilde,  alleen haar kamer vertelde mij iets totaal anders.

Iets kinderlijks.

Het leek bijna alsof de tijd in haar kamer stil was komen te staan en ik nu in de wereld van een 14-jarige was beland. Ik miste alleen nog een poster van Justin Bieber toen hij net bekend werd en dan zou het plaatje compleet zijn.

Brit hield de theemokken met een hand vast, terwijl ze met haar vrije hand alle make-up aan de kant schoof.

‘’Je hebt veel make-up.’’ Zei ik.

Terwijl Brit de mokken neerzette kwam er een klein grijnsje op haar gezicht.

‘’Dit is niet eens alles, Bobje.’’

‘’Heb je zoveel nodig dan?’’

‘’You tell me.’’

‘’Denk dat je mijn antwoord al wel kunt raden.’’

‘’Jouw gladde opmerkingen werken bij mij niet.’’ Antwoordde Brit terwijl ze op de bank plofte.

‘’Eigenlijk wilde ik ‘ja’ zeggen.’’

Zonder dat ik het aan zag komen sloeg Brit me tegen mijn schouder, harder nog dan Kyra altijd deed.

‘’Je bent best wel een eikel, hè?’’

‘’Kom op. Als ik constant lief tegen jou zou doen dan was ik de zoveelste kerel.’’

‘’Dus?’’

Brit pakte de theemok op en nam een slok terwijl haar vragende ogen op mijn gezicht brandden.

‘’Ik ben niet graag de zoveelste kerel.’’

‘’Wacht. Laat jij nu even jouw onzekerheid doorschemeren?’’

‘’Denk het.’’

Ze kreeg een bedenkelijk blik in haar ogen, alsof ze achter iets was gekomen wat ik zelf niet wist. Het bracht gelijk het hele gedoe met Mia naar boven. Zo was het begonnen.

Door het tonen van emoties.

‘’Fuck dat. Ik ben totaal niet onzeker.’’

‘’Grappig.’’

‘’Wat?’’

‘’Ik dacht dat ik voor een seconde de echte Bob zag en niet zijn gladde masker.’’

Om een stilte te creëren pakte ik de theemok van de tafel af en nam een slok. Het hete smaakwater verbrandde gelijk mijn tong en met een luidde ‘FUCK!’ liet ik de mok uit mijn handen vallen. De thee verspreidde zich snel over de gehele vloer en daartussen lag de gebroken mok levenloos in tientallen stukjes.

‘’Jezus. Had je mij niet even kunnen waarschuwen dat het heet was.’’

Met een lach keek Brit mij aan zonder verder iets te zeggen.

‘’Hoe de fuck drink jij die lava?’’

‘’Niet. Ik neem af en toe nepslokjes. Die damp voelt fijn aan tegen mijn lippen.’’

‘’You’re a weird chick, you know that? Heb je ergens een doekje zodat ik het op kan ruimen.’’

Brit stond op, pakte een theedoek en gooide het naar mijn hoofd toe.

Terwijl ik de thee aan het opruimen was bleef Brit mij geamuseerd aankijken.

‘’Je houdt hier wel van, he? Een jongen die voor jou opruimt.’’

‘’Het is geen akelig gezicht, nee.’’

‘’Kyra zal dit niet leuk vinden.’’

‘’Hoezo? Ik heb haar niets verteld.’’

‘’Ze zei dat ik jou met rust moest laten.’’

‘’Waarom zou dat zijn dan?’’

‘’Ze heeft, denk ik, het idee dat wij seks gaan hebben en ik jouw hart breek.’’

‘’Nou niet zo arrogant doen, Bob. Wie zegt dat wij seks gaan hebben.’’

Ik haalde mijn schouders op.

‘’Kyra neemt het aan, niet ik.’’

‘’Je bent sowieso niet mijn type.’’

‘’Nee, ik heb al een aardig beeld van wat jouw type is.’’

‘’Wat dan?’’

‘’Makkelijk manipuleerbare gasten.’’

‘’Jezus, Bob.’’

‘’Zeg nou niet dat je niet graag geadoreerd wordt en mannen om jouw vinger wilt winden.’’

Brit haalde haar schouders op.

‘’Het gebeurt vanzelf.’’

Ondertussen was ik klaar met opruimen, ik gooide het natte doekje op de koffietafel, samen met alle scherven.

‘’Kan ik hier roken?’’

Zonder op te staan maakte Brit het raam open.

‘’Nu wel.’’

Ik pakte het pakje Camel uit mijn jaszak en stak er een op. Ondertussen bood ik Brit er ook een aan.

‘’Nee, dankjewel. Ik moet niet roken.’’

‘’Ik zal het niemand vertellen.’’

Twijfelend pakte Brit een sigaret uit het pakje en terwijl ze hem in haar mond stopte, stak ik hem aan. Het moment dat de rook van haar sigaret wegdanste leek ook haar twijfel te verdwijnen. Met enige arrogantie nam ze nog een hijs van de sigaret en gebruikte een klein porseleinen bakje als asbak.

‘’Wat doe je hier eigenlijk, Bob?’’

‘’Hoe bedoel je?’’

‘’Ik kan de vraag niet duidelijker formuleren.’’

‘’Ergens probeer ik dat nog voor mijzelf uit te vogelen.’’

De rook van de sigaret zweefde chaotisch door de kamer.

‘’Maar ik denk, dat ik vanavond gewoon niet alleen wil slapen.’’

‘’Beetje eenzaam?’’

Ik knikte.

 

Vorige post Volgende post