Ik nam een slok van mijn glas bier terwijl Kyra en Damian aan het zoenen waren. Met kracht zette ik mijn glas terug op de tafel, in de hoop dat daardoor hun tongen van elkaar verlost zouden zijn maar het lukte niet. Het glas pakte ik weer op en nam nog een slok. Op dat moment zagen ze er zo verliefd uit, de hele wereld was om hun heen weg gekruimeld. Aandacht hadden ze alleen nog voor elkaar.  Het was een reminder dat zij iets hadden wat ik zo graag wilde. Met Katie.

Het maakte mij opnieuw jaloers.

‘’Lukt het jongens?’’ Zei ik terwijl het volle bierglas opnieuw op de tafel zette.

Weer reageerde ze niet.

Ik pakte een handje vol met borrelnootjes en begon deze een voor een tegen Damian aan te gooien. Na het vijfde nootje duwde Damian zich geïrriteerd weg van Kyra en zei: ‘’Wil je mee doen, ofzo?’’

Ik haalde mijn schouders op.

‘’Stel je nou een triootje voor?.’’

Kyra reageerde hierop door een handje vol borrelnootjes mijn gezicht in te gooien.

‘’No way, dat jouw penis bij mij in mijn buurt komt, Bobje.’’

‘’Je zal mijn micropenis toch niet zien aankomen.’’ Antwoorde ik met een grijns.

‘’Je zou haar toch niet kunnen handelen.’’ Zei Damian terwijl hij naar voren leunde. ‘’Ze is een beest in bed.’’ Fluisterde hij.

Kyra sloeg Damian op zijn schouder.

‘’Wil je mij alsjeblieft niet objectificeren, schat?’’

‘’Lieverd toch, ik loop met je te pronken. You’re a catch.’’

Ze deelde een blik met elkaar en direct viel er weer een stilte. In hun ogen hing een wilde lust. Nog even en ze zouden elkaar als wilde beesten bespringen. Ik stond op het punt om voor te stellen dat ze samen even naar de wc gingen, maar Damian verbrak de stilte voordat ik de kans kreeg.

 ‘’Hoe gingen je tentamens eigenlijk?’’

‘’Zullen we er maar niet over hebben.’’ Antwoorde ik met een gecrepeerde lach.

‘’Gingen ze zo slecht?’’ zei Damian terwijl hij Kyra’s hand vastpakte.

Al knikkend nam ik een slok van mijn glas bier.

‘’Hoe gingen ze bij jou dan?’’

‘’Wel oké, maar hopelijk maakt het niet uit en kan ik volgend jaar beginnen met Geneeskunde.’’

‘’Geneeskunde?’’

‘’Ja,’’ Zei Kyra. ‘’Dat wilde Damian altijd al doen maar vorig jaar kwam hij niet door de selectie.’’

Ik keek Damian vragend aan.

‘’Dus ik ga je volgend jaar kwijtraken.’’ Zei ik terwijl ik nog een borrelnootje in zijn gezicht gooide.

‘’Hopelijk wel.’’

Damian nam een grote slok en direct kwamen zijn speelse oogjes weer tevoorschijn.

‘’Waar eigenlijk ergens?’’

‘’Nijmegen.’’

‘’Cool.’’

Ik had geen idee hoe ik daarop moest reageren. Moest ik blij voor hem zijn omdat hij een plan had of moest ik het kut vinden omdat de enigste vriend op mijn studie ging stoppen. Volgens mij merkte Kyra het ook want direct nadat we oogcontact maakten veranderde ze het onderwerp.

‘’Hoe laat komen je vrienden eigenlijk, Bob?’’

‘’Ze kunnen er elk moment zijn. Trouwens even wat anders, hè. Wie van jullie twee is eigenlijk de kleine lepel?’

Zonder een moment van ongemakkelijkheid te ervaren reageerde Damian met een cheeky grijns.

‘’Vaak Kyra, maar als ik high ben dan is het fijn om de kleine lepel te zijn. Alsof je een tweede deken hebt ofzo.’’

‘’Als jullie mij even kunnen excuseren, heren. Dit is mijn que om even mijn gezicht te gaan poederen, if you know what I mean.’’

Beiden zaten we naar Kyra’s wiggelende bips te kijken terwijl ze wegliep totdat Damian mij een harde trap onder de tafel gaf. Geïrriteerd keek ik Damian aan maar toen ik eenmaal de brandende jaloezie in zijn ogen zag liet ik het varen.

Met een zucht gooide ik mijn armen op de tafel.

‘’Kan je mij alsjeblieft begraven want ik ga dit schooljaar dus echt niet halen.’’

‘’De tentamens gingen echt kut, he.’’

Terwijl mijn hoofd tussen mijn armen lag maakte ik een knikkend gebaar.

‘’Heb je al een idee hoe je begraven wilt worden?’’

Met mijn hoofd nog steeds tussen mijn armen knikte ik ‘nee’.

‘’Ken je Hunter S. Thompson, weet je wel die journalist en schrijver?’’

Ik ging weer rechtop zitten, nam een slok van mijn nu halflege glas bier en zei: ‘’Nee, wat is er met hem?’’

‘’Die gast was echt een held. Hij leefde heel zijn leven op zijn eigen moraliteit en normen en waarden. Met zijn uitvaart wilde hij dat zijn as uit een kanon werden geschoten terwijl vuurwerk de lucht verkleurde. Hoe gaaf is dat? Hij stond bekend voor zijn overmatige alcohol gebruik en bizarre belevenissen en zo wordt hij nu ook herinnerd. Zo wil ik gaan man. Maak er een feest van, wordt dronken en ga iets stelen, ofzo. Neem iemand mee naar huis, vergeet haar naam de volgende dag en maak haar een herinnering. Rook je longen zwart en ga experimenteren met drugs. Dat, Bob, is pas een fucking ode aan het leven.’’

Damian pauzeerde, pakte een handje met borrelnootjes en staarde mij met zijn twinkelende oogjes aan.

‘’Waarom moeten we verdrietig zijn als een leven eindigt, wees gewoon blij dat het heeft bestaan.’’

Vorige post Volgende post