Ik liep door de gangen van het appartementencomplex richting Damian’s stulpje. Een sigaret wiebelde tussen mijn lippen terwijl ik mezelf afvroeg of het meebrengen van een fles witte wijn wel gepast was.

Wat boeide het eigenlijk.

Het was Damian.

Al zou ik mijn uitwerpselen meebrengen in een boterhammenzakje zou hij het nog geweldig vinden.

Toen ik op Damian’s verdieping aankwam stond de deur al open, in de deurpost stond Kyra. Door de waas van wiet en psychedelische rock was mijn beeld van haar vaag.  Het viel me nu dan ook pas op hoe knap Kyra eigenlijk was. Ze had lang blond haar, ijzig blauwe ogen en droeg een zwarte coltrui. Met haar lange gestalte creëerde het een mooi plaatje. Nu nog een zwart-wit filter eroverheen en dan kon het zo in een modetijdschrift. Tijdens mijn innerlijke monoloog had Kyra me opgemerkt.

‘’Bob!’’ Zei ze met een lach. ‘’Je ziet er heel anders uit zonder mijn lingerie op je hoofd.’’

‘’Ik voel me ook een beetje naakt nu.’’ Grapte ik mee.

Met de fles witte wijn nog steeds in mijn hand begeleidde Kyra me het appartement in. Met een snelle “Bob is hier!” liet ze mij achter bij Damian.

 ‘’Bobbie!’’

‘’Hee man.’’

‘’Chill dat je gekomen bent man’’ zei Damian terwijl hij me een schouderklop gaf. ‘’het eten is bijna klaar!’’

Damian keek naar de fles wijn die ik in mijn handen had.

‘’Is die voor ons?’’

Ik gaf Damian de fles en liep met hem mee naar de keuken.

‘’Dus, wat staat er op het menu vanavond?’’

‘’Een van mijn meesterwerken!’’ reageerde hij enthousiast.

Kyra hoorde ik op de achtergrond hardop lachen.

‘’Schat, je broccolicreatie is hartproblemen in een schaal.’’

‘’Jazeker!’’  antwoorde Damian grijzend ‘’Meer hoef ik ook niet te kunnen maken als mijn vrouwtje culinair meesterwerker is’’

Kyra kreeg een grote lach op haar gezicht en begon licht te blozen. In maar één gesprek merkte ik al op dat Damian en Kyra een speciaal soort chemie hadden. Iets wat zeldzaam was in deze wereld. Het was overduidelijk dat ze verliefd waren, ik zag het aan de bijna verloren blik die Damian in zijn ogen kreeg als hij naar Kyra keek en de manier waarop Kyra adorerend naar Damian staarde.

Opeens draaide Damian zich om en begon me in de richting van het balkon te duwen. “Ga kennis maken met Kyra” was hetgeen wat hij me influisterde voor hij snel de balkondeur dicht deed. Het was overduidelijk dat dit veel voor hem betekende maar waarom was me nog steeds niet duidelijk. Eenmaal op het balkon overmeesterde de stadsgeluiden en de dansende wind me. Kyra had een fles wijn meegenomen en twee glazen. Zonder iets te zeggen schonk ze de glazen tot de rand vol en gaf er een aan mij.

‘’Hier’’ Zei ze met een zachte glimlach.

Ik leunde op de rand van het balkon en nam een slok van de wijn. Er viel een stilte. Niet heel gek aangezien we beiden geen idee hadden waar de fuck we over moesten praten. Onze enige overeenkomst was Damian. Kyra kwam naast mij staan en samen staarden we woordeloos in de diepte.

Uiteindelijk besloot ik de stilte te breken.

‘’Ik moet poepen.’’

Met een ‘’what the fuck’’ blik keek Kyra mij aan.

‘’Uehm… okee?’’ Zei ze terwijl ze een slok van haar glas nam. ‘’Je bent een rare jongen, Bob. Weet je dat?’’

‘’Ik ben uit de kinderstoel gevallen.’’ Zei ik met een grijns ‘’So, I take it as a compliment.’’

Kyra lachte kort, haalde haar schouders op en liet opnieuw een stilte vallen. Ze leek het niet erg te vinden.

‘’Hee Kyra, nu we hier toch staan. Ik vraag me iets af.’’

‘’And what might that be?’’ reageerde ze met een belachelijk goed Brits accent.

‘’Waarom hecht Damian hier zoveel waarde aan?’’

‘’Hoe bedoel je?’’

Kyra hield haar wijnglas met twee handen vast terwijl ze aandachtig naar mij keek. Ik weet niet of het door de verlichting kwam, maar haar ogen leken nog blauwer. Het was bijna afleidend.

Ik nam opnieuw een slok en zei:

‘’Begrijp me niet verkeerd, Damian ik hebben zeker een klik maar, hoe hij ons zo op het balkon zet, hij lijkt er bijna geobsedeerd door.’’

‘’Je moet je vereerd voelen, Bob. Ik heb Damian nog nooit eerder zo gezien en dat is een goed teken. Hij mag je, heel erg zelfs. Maar je moet begrijpen dat Damian shit heeft meegemaakt, hij is niet altijd die vrolijke jongen geweest. Toen ik hem ontmoette zat hij diep in de shit, we zaten beide diep in de shit maar op een of andere manier hebben we elkaar eruit getrokken en stukjes van onszelf in elkaar teruggevonden.´´

‘’Dat is mooi.’’

Kyra nam een nipje van haar glas wijn met twee handen die bijna verstopt zaten in de mouwen van haar trui. Inmiddels begreep ik wel waarom Damian zo gek op haar was.

 ‘’Jullie passen goed bij elkaar trouwens. Dat kan elke dwaas zien.’’

Met een lach keek ze verlegen naar de grond.

‘’Is er momenteel geen lady in jouw leven, Bob?’’

Ik knikte nee.

‘’Not at the moment, I’m afraid. Maar ik zou een moord doen om iets te krijgen zoals jij en Damian.’’

‘’Hoezo?’’ Vroeg Kyra me met twee grote ogen aankijkend.

‘’Het leven ziet er zoveel simpeler uit, bijna minder morbide ofzo, minder eenzaam. Het lijkt het erop dat een persoon pas een doel krijgt als ze iemand vinden waarmee ze deze onverklaarbare connectie hebben en dan eindelijk kunnen stoppen met dwalen.’’

‘’Ben je eenzaam, Bob?’’

De vraag liet me schrikken en een ijzig gevoel verspreidde zich door mijn buik. Kyra had de spijker op de kop geslagen, alleen dat hoefde zij niet te weten. Mijn hoofd schudde ‘nee’ maar ik wist dat ik jaloers was op Kyra en Damian. Ik wilde hebben wat zij hadden. Ik wilde verlost worden van mijn snijdende eenzaamheid.

Ik wilde Katie.

Maar was het iets dat mij geluk in het leven zou brengen of was ik iets onbereikbaars aan het romantiseren?

Vorige post Volgende post