De dekens lagen verwilderd over Katie haar naakte lichaam. Vanuit de vensterbank keek ik haar met tevredenheid aan. Ik was voldaan, Katie was voldaan en onze relatie had weer een klein beetje hoop. Die dag streek de lente voor een fractie neer op onze kleine romance en sinds een lange tijd leek er weer iets goeds te groeien.
Katie voelde het ook, ze leek weer rustiger, opgeladen om weer tegen de bullshit van onze levens te strijden.
Met een kleine lach blies ik de rook uit het raam terwijl Katie haar hoofd ondersteunde met haar ellenboog.
‘’Waarom lach je?’’ klonk er met de tederheid die altijd na de seks ontstond.
‘’Ik weet het niet.’’ Verklaarde ik eerlijk. ‘’Dit moment, dit voelt weer even als vanouds, alsof we nooit ruzie hebben gehad, alsof we nog steeds in onze eigen rom-com leven. Het voelt goed. Het maakt mij blij.’’
Stilzwijgend lachte ze naar mij terug. Uiteindelijk liet ze de woorden: ‘’Ik vind het goed om te horen dat mijn lady parts jou blij maken.’’
Als reactie gooide ik de sigaret naar buiten en liep terug naar het bed. Mijn lippen drukte ik tegen de hare aan en zei: ‘’Je weet toch dat jouw lady parts mij altijd blij maken.’’ Waarna mijn hoofd langzaam naar beneden ging en verdween tussen haar benen. Terwijl mijn tong haar magie ging opzoeken plaatste zij haar handen tussen mijn haren.
De seks met Katie was altijd bekend en dat maakte het alleen maar beter. Wij hadden geen vast repertoire dat wij elke keer uitvoerden maar we wisten van elkaar wat wij wilden, wat wij fijn vonden en hoe we ons gedroegen. Er was geen schaamte meer tussen ons lichamen en dat maakte de seks alleen maar beter. Mijn tong raakte haar clitoris aan waardoor Katie plotseling: ‘’Wacht, wacht, wacht.’’ Zei.
Verward herrees ik met verwilderde haren tussen haar benen vandaan.
‘’Wat is er aan de hand?’’
‘’Ik ben nog een beetje ruw van de vorige keer.’’
Langzaam zakte ik weer naar beneden terwijl ik: ‘’Geen zorgen, ik doe rustig aan.’’
Opnieuw pakte ze me bij mijn hoofd vast. ‘’Vind je het erg om gewoon te knuffelen, schat?’’
Vluchtig keek ik naar haar magische delen waarna ik naast haar ging liggen.
‘’Moet de magie weer even opladen?’’ vroeg ik met een sarcastische lach. Katie knikte en zei: ‘’Ik kan niet te veel in een keer geven, dan gaat de magie weg.’’
‘’Jouw vagina is net heroïne.’’ Ondertussen sloeg ik mijn arm om haar heen, ze plaatste haar hoofd op mijn borstkas. ‘’Je geeft mij net genoeg hits om verslaafd te raken en als ik meer wil moet ik cold turkey gaan.’’ Om de zin af te maken keek ik sip naar Katie toe.
‘’Dat doe ik expres.’’ Zei ze met een lach op haar gezicht. ‘’Ik houd mijn vagina dichtbij genoeg zodat je het wil maar net te ver weg zodat je hem nooit kan bereiken.’’
‘’Hem? Jouw vagina is mannelijk?’’
Katie ging haar woorden na en snapte pas na enkele seconden mijn vraag. ‘’Uehm… ja, ik denk het wel.’’
‘’Zeg dat alsjeblieft niet.’’ Zei ik wederom lachend. ‘’Je fucked met mijn seksualiteit nu. Betekent dat… dat ik gay ben?’’
‘’Alleen als jouw pik ook mannelijk is.’’
Ik keek naar beneden.
‘’Hey buddy.’’ Begon ik tegen mijn penis. ‘’We kennen elkaar al meer dan twee decennia, maar uehm… wat ben je eigenlijk? Ik weet dat je een penis bent, maar what’s the deal? Welk geslacht heb je eigenlijk?’’ Ik liet een seconde stilte vallen en keek daarna Katie aan.
‘’Het is verlegen door de vraag, denk ik.’’
Ze moest lachen. Ooh, Katie liet haar wonderschone lach wederom los, waardoor ik me nog beter voelde.
‘’Wist je dat er nooit iets slechts gebeurt als wij samen in bed liggen?’’
‘’Oh,’’ reageerde ze.
‘’Serieus. Het is altijd vredig hier. Kunnen wij hier niet voor altijd blijven? Hier is de narigheid van de wereld niet. Alleen jij, ik en onze adolescente affectie.’’
Katie haar ogen werden plotseling overgenomen door een vlaag van affectie.
‘’Ik zie het nog werken ook. We hebben een wc hier, we kunnen eten bestellen via Thuisbezorgd. We verhuizen de tv en koelkast naar boven en dan hoeven wij nooit meer het huis te verlaten.’’ Mijn ogen kruiste die van Katie. ‘’Laten we onszelf hier eeuwig opsluiten schat.’’
Ze merkte op dat mijn laatste zin opeens een serieuze toon kreeg.
‘’Dat is altijd jouw strategie, hè?’’
‘’Wat?’’
‘’Vluchten.’’
‘’Het is toch niet echt vluchten als ik met jou op een plek wil blijven?’’
Katie negeerde mijn vraag.
‘’Waar vlucht je voor, Bob?’’ begon ze plotseling op een nog serieuzere toon. ‘’Want ik zie het aan je. Jouw ogen staan altijd op de deur gericht, alsof je verwacht dat er elk moment een brand kan uitbreken en je jouw weg naar buiten moet kunnen vinden.’’
‘’Ik vlucht nergens voor, schat. Waarom zou ik van jou willen vluchten?’’
‘’Ik zeg ook niet dat je van mij wil vluchten, maar wel van iets. Al voor een poosje probeerde ik uit te dokteren wat dat precies is en ik denk dat ik eindelijk een antwoord heb.’’
Haar plotseling confrontatie bracht mij van mijn á propos. Ik wist niet meer wat ik tegen haar moest zeggen, hoe ik mijzelf kon verdedigen want diep van binnen had ze gelijk. En ik was benieuwd naar haar antwoord, want misschien kende zij mij beter dan ikzelf.
‘’Wat….wat is dat dan?’’
‘’Jezelf, Bobbie. Je vlucht van jezelf. Om de een of andere reden kan jij jezelf niet gelukkig laten zijn. Je wilt jezelf ergens voor straffen maar ik weet niet zo goed waarom. Misschien door Damian of misschien zit het gewoon in jouw genen. Maar ik zie het aan je, Bob. Jij bent je eigen grootste vijand. Daarom drink je zoveel, daarom rook je zoveel en daarom zweef je rond. Je bent in conflict en ik wil je daarbij helpen, maar ik kan het niet voor je oplossen. Dat moet je zelf doen.’’
Ze had gelijk. Ooh, wat had mijn lieve wijze Katie toch gelijk. Ze kende mij, hoe confronterend het was, ze had iets door. Maar het meest confronterende was het feit dat ik ditmaal ook van haar wilde vluchten. Het werd plotseling allemaal te echt, te confronterend om mee te dealen. Mijn ogen stonden op de nooduitgang, ik had alleen maar een smoes nodig om te kunnen rennen.
En ik had die. Mijn eigen vergeetachtigheid had mij wederom geholpen, ik had een uitweg. Ik kon verdwijnen zonder leugens, misleiding of schaamte. Nee, het waren de verplichtingen die een keer aan mijn kant stonden.
‘’Kut!’’ schreeuwde ik ineens. ‘’Hoe laat is het!?’’
Katie pakte haar telefoon en zei: ‘’Kwart voor zeven.’’
‘’Ooh boy, ik moest om zes op het werk zijn.’’