Ze zette het shot glaasje tegen haar lippen en gooide het in een teug achterover. Met gesloten ogen en een blik vol afgunst worstelde Mia met het zoveelste wodka shotje. Ondertussen zat ik met mijn volle glaasje te spelen, wachtend tot Mia zou zien dat ik nog niets gedronken had.

‘’Waar wacht je op?’’

‘’Ik wilde je eerst even zien struggelen met je alcohol.’’ Zei ik nog licht lachend.

‘’Je wilt niet meer he?’’ Zei Mia terwijl ze het shot glaasje uit mijn handen wrong. ‘’Doe je mond open.’’

Haar autoritaire toon overdonderde me en zonder een seconde na te denken volgde ik haar commando op. Ik leunde achterover op de bank en liet mijn mond open vallen. Mia’s coördinatie was ondertussen ver te bekennen en het overgrote deel van de wodka belandde pal in mijn gezicht..

Giechelend als een middelbaarschoolmeisje schoot ze naar achter.

Hoe de fuck was ik hier terecht gekomen?

Er zat een gigantische kloof tussen mij en Mia. We zaten niet op een lijn. Ik begreep haar niet en zij begreep mij niet. Zij werd melig als ze dronken was, ik werd melancholisch. Zij dacht mij te kennen, ik kon geen poolshoogte van haar krijgen.

Zij dacht in kansen, ik dacht in katers.

Het enige dat wij gemeen hadden was seks. Daarom zagen wij elkaar, daarom dronken we samen, daarom praatte we tegen elkaar. We waren een ontsnapping voor elkaar, een drug waar wij af en toe op moesten trippen. Het was een medicijn tegen onze eenzaamheid, een simpel substituut. We wilden onze naakte lichamen tegen elkaar leggen om even in de illusie te zitten dat wij in een utopische wereld leefden.

Dat onze levens waren zoals wij wilden dat ze zouden zijn.

Ik pakte de fles wodka en schonk opnieuw beide shotglaasje vol. Mia legde haar hoofd op mijn schouder en haar hand op mijn been. Dit gepaard met de dromerig muziek gaf de sfeer bijna een romantisch tintje.

Alsof we een date hadden.

Wat was dit dan?

Met een grijns gaf ik haar een shot glaasje. In de hoop dat het romantische moment voorbij zou vliegen. Enthousiast schoot ze omhoog, pakte een glaasje uit mijn handen en binnen enkele seconden moesten onze levers weer een dosis wodka verwerken.

Daarna zocht Mia direct weer intiem lichamelijk contact. Ze legde haar hoofd op mijn schoot en als automatisme begon ik met mijn hand door haar haar te kroelen.

Waarom deed ik het überhaupt?

Waarom gaf ik haar signalen dat ik hier oké mee was?

Met een zucht draaide ze haar hoofd naar mij toe. Daar lag ze dan, met haar hoofd regelrecht op mijn kruis terwijl ze dromerig in mijn ogen staarde.

‘’Bob.’’ Zei ze met een weemoedige toon. ‘’Ik wil je bedanken.’’

‘’Waarvoor?’’

‘’De laatste tijd voel ik me zo eenzaam, maar zulke avondjes verhelpen dat een beetje. Alsof het mij weer oplaadt ofzo. En, ik weet niet, de laatste tijd merk ik, dat ik veel aandacht zoek bij mannen om dat gat een beetje te vullen, maar niemand heeft me nog zo laten voelen als jij.’’

Voor een seconde wist ik niet wat ik hierop moest antwoorden. Ik wist al dat ik nooit iets voor haar zou voelen maar tegelijkertijd wilde ik erop in gaan. Puur om me geadoreerd te voelen, om de aandacht te krijgen waar ik altijd zo wanhopig naar opzoek was bij Katie.

Zonder ook er nog maar een verdere gedachte aan te besteden begon ik Mia te zoenen. De zoen was anders dan normaal. Het leek alsof haar tong wild opzoek was naar mijn ziel. Ze wilde hem hebben, hem veroveren met een zoen, maar ze wist niet dat, wat ze van mij wilde al langzaam door mijn eigen vingers aan het wegglippen was.

Dat was het moment dat mijn mobiel begon te trillen.

Mia verloste zichzelf van mij en keek me intens aan. Ik haalde mijn Iphone uit mijn broekzak. Ik keek Mia aan. Haar blik veranderde in irritatie toen ze Katie’s naam op mijn scherm zag.

‘’Niet oppakken.’’ klonk haar bazige stem.

Ik pakte op.

‘’Katie?’’ zei ik vragend. Ondertussen stond op Mia, duidelijk geïrriteerd, op en ging een glas water halen.

‘’Bo-ob. Ik heb je nodig.’’

Ik hoorde aan haar stem dat er iets aan de hand was.

‘’Waarom?’’

‘’Mijn nichtje is bij mij.’’ Zei ze met een angstige stem. ‘’We-e hebben wiet koekjes gebruikt maar nu gaat het.. het niet goed met haar. En ik weet niet wat ik moet doen.’’

‘’Kan Giovanni niet komen, I’m kind in the middle of something.’’

‘’Nee. Die eikel was ook al ergens mee bezig, die nam niet eens op. Bob alsjeblieft, kan je langskomen? Ik ga zo bad dat ik bang ben dat er iets gebeurd. Please!’’

Met een zucht stemde ik in.

‘’Goed, ik ben er over 20 minuten.’’

‘’Dankje.’’ Zei ze voordat ze ophing.

Ik stond op van de bank en pakte mijn jas. Mia keek me verrast aan.

‘’Waar ga jij dan heen?’’

‘’Noodgevalletje, sorry.’’

‘’Jij bent echt een eikel, he. Doe jij dit altijd als een meisje haar gevoelens tegen je vertelt? Je pakt gewoon je jas en rent weg.’’

‘’Zo zit het helemaal niet, Mia.’’

‘’Rot nou maar gewoon op.’’

En daar ging ik. Een meisje had zojuist de ballen om te vertellen wat ze voelde en ik liet haar zitten om een geromantiseerde crush te helpen. Ergens hoopte dat het het waard zou zijn en dit moment met Katie alles zou gaan keren maar mijn onderbewustzijn wist ook al dat deze gedachte complete bullshit was. Ik achtervolgde een geest waarvan ik wist dat ik haar nooit zou kunnen vangen, maar dat kleine beetje achtergebleven hoop hield me gevangen in deze eindeloze achtervolging.

Godverdomme.

Wat haatte ik mijzelf.

Vorige post Volgende post