Schuw liep ik naar de trillende telefoon toe. Nog nooit was ik zo heftig van de wereld geweest als op dit moment. Misschien kwam het omdat wij in een keer het hele bakje ophadden, of door de joint die we van tevoren gerookt hadden, of misschien had Brit wel gewoon een rare invloed op mij. 

Vol angst bleef Brit mij aankijken terwijl ik langzaam steeds dichter bij het trillende gevaarte kwam. Ondertussen zag ik in mijn ooghoek dezelfde paarse schim. 

‘’Nu heb ik jou, fucker!’’  

Met een sprong draaide ik om, maar net zoals de vorige keer was hij al weg voordat ik landde. De vragende blik van Brit brandde op mijn gezicht maar ik negeerde haar en keerde terug naar de missie van het trillende mobieltje. 

Uiteindelijk keek ik van bovenaf naar het trillende scherm en zag vaagjes de naam Katie staan.  

‘’Fuck.’’ 

‘’Wat?’’ 

‘’Ik word gebeld.’’ 

‘’Door wie?’’ 

‘’Katie.’’ 

‘’Is dat het vrouwtje?’’ 

‘’Ze is iemands vrouwtje, ja. Maar niet de mijne.’’ 

‘’Ik zou nu niet opnemen.’’ 

Ik pakte de telefoon op en bestudeerde hem voor een paar seconden. Uiteindelijk besloot ik om toch op te nemen maar voordat ik het groene hoorntje kon aantikken, was de verbinding al verbroken. 

Ik keek Brit aan. 

‘’Ze heeft opgehangen.’’ 

‘’Goed zo, je wilt in deze staat echt niet met haar praten.’’ 

‘’Ach, het kan geen kwaad toch?’’ 

‘’Bob…’’ 

Maar ik had mijn keuze al gemaakt. 

Na drie pogingen kreeg ik mijn mobiel eindelijk ontgrendeld. Ik selecteerde Katie en begon te bellen. Terwijl de toon overging bleef ik de kamer in mijn ooghoeken in de gaten houden. Ondertussen leek het erop alsof de bellende toon constant van tempo veranderde en voordat ik het door had, dacht ik dat ik een wachtmuziekje hoorde.  

‘’Neemt ze op?’’ 

Ik knikte. 

‘’Ik sta in de wacht.’’ 

‘’Huh? Heeft ze het zo druk?’’ 

‘’Ja, maar het is wel een leuk deuntje, moet je horen.’’ 

Ik gooide mijn mobiel naar Brit en met een nieuwsgierige blik begon ze te luisteren. 

‘’Ik hoor niets.’’ 

‘’Moet je even wachten.’’ 

Plotseling werden haar ogen groot. 

‘’HOLY SHIT, Bob. Ik hoor het.’’ 

Ze stond op en begon met de mobiel aan haar oor te dansen op het fictieve deuntje. Maar na een paar seconden gooide ze met schrik de mobiel op de bank, haar vrolijke blik weggevaagd. 

‘’Bob…’’ 

‘’Ja?’’ 

‘Ik hoorde iemand.’’ 

‘’Huh? Maar we stonden in de wacht.’’ 

‘’Ik denk, nu niet meer.’’ 

‘’Fuck.’’ 

Ik sprong over de koffietafel heen en pakte mijn mobiel van de bank af. Aan de andere kant hoorde ik iemand mijn naam zeggen. 

‘’Bob?’’ 

Ik bleef stil. 

‘’Hallo?’’ 

Bijna paranoïde keek ik naar Brit. 

‘’Jezus, Bob. Ik hoor je gewoon ademen.’’ 

Ik slikte en bleef in mijn hoofd herhalen: ‘’Kom nuchter over, kom nuchter over, kom nuchter over.’’.  

‘’Hey Katie.’’ 

Ik pauzeerde voor een seconde. 

‘’Je had gebeld.’’ 

Met een geïrriteerde toon liet Katie een simpele: ‘’Ook hoi.’’ los. Ondertussen was Brit alweer afgeleid en zat inmiddels op de bank naar het plafond te staren. Ik keek omhoog en zag draaiende figuren. Ondertussen hoorde ik Katie aan de andere kant praten maar mijn concentratievermogen was volledig weggevaagd. 

‘’Bob?’’ 

‘’Huh? Wat zei je?’’ 

‘’Ik vroeg hoe laat je langs komt?’’ 

‘’Langskomen?’’ 

‘’Ja lul. We hadden afgesproken.’’ 

‘’Afgesproken?’’ 

‘’Jezus, Bob. Ben je high?’’ 

‘’Nee.’’ 

‘’Je doet een beetje raar.’’ 

‘’Ja sorry, ik ben een beetje afgeleid. Maar hoe laat ben ik welkom?’’ 

‘’Over een uurtje bij mij?’’ 

Bedenkend staarde ik naar Brit. Ik kon er niet zomaar uit naaien bij haar, niet zoals bij Mia. Maar toch, het was fucking Katie.  

Ik stond op het punt iets te zeggen maar toen zag ik de schim weer, mijn fucking tripvloek. Vol anticipatie hield ik mijn lichaam volledig stil, wachtend op het juiste moment. Na, wat leek op een eeuwigheid, draaide ik me lomp om terwijl ik: ‘’Nu heb ik je, jij fucking psychopaat!’’ door de kamer schreeuwde.  

Maar opnieuw, was hij weg. 

Hij was een fucking vloek. 

‘’What the fuck, Bob. Wat ben je allemaal aan het doen?’’ 

‘’Er was een uehm.. mug.’’  

‘’Ik hoorde allemaal glas vallen.’’ 

Ik keek naar beneden en zag dat ik ergens in mijn lompe beweging twee glazen door de kamer had gelanceerd. Brit had er helemaal niets van meegekregen en zat nog steeds verwonderd naar het plafond te staren.  

‘’Oowh. Ja, ik wilde hem echt hebben.’’ 

Katie grinnikte lichtjes. 

‘’Je bent me er ook eentje. Maar ik zie je over een uur, oké?’’ 

‘’Uhu.’’ 

‘’Maar als je toch high schijnt te zijn, hè. Dan uehm.., ja weet ik niet zo goed wat ik met je ga doen. Sowieso iets kuts.’’ 

‘’Ik ben niet high, Katie.’’ 

‘’Oké, ik zie over een uur, dan ga ik nu even opruimen.’’ 

‘’Over een uur.’’ Herhaalde ik en toen hing ze op. 

Ik pakte een sigaret uit mijn broekzak, stak hem op en begon naar het plafond staren. 

‘’Ik ben helemaal niet high.’’ Mompelde ik zachtjes. 

Vorige post Volgende post