‘’Joyriding is een misdrijf en de rechter kan u een gevangenisstraf of een geldboete opleggen. Bij veroordeling krijgt u of uw kind een strafblad.’’  las Damian voor. Ondertussen nam ik de zoveelste sip van mijn bierflesje. ‘’Op joyriding staat in Nederland een gevangenisstraf van zes maanden; minderjarigen kunnen een taakstraf opgelegd krijgen.’’

In de toon van Damian zat een bepaalde opluchting dat wij dit allemaal waren ontlopen. Ik kon de ernst van de situatie er niet van in zien.

‘’Goed iets, dat we eruit konden naaien.’’ Antwoordde ik met een onverschillige toon.

‘’We hebben echt geluk gehad man. Of eigenlijk, jij hebt echt geluk gehad. Voor hetzelfde geld had jij nu een gevangenisstraf van 6 maanden.’’

‘’Het lijkt me niet echt chill om een bitch van een veroordeelde neo-nazi te zijn. Die gasten douchen volgens mij niet vaak.’’

Met een bedenkelijke blik keek Damian mij aan.

‘’Je blijft een rare jongen, Bob.’’

‘’Daar doen we het voor, toch?’’ Ik nam opnieuw een slok. ‘’Maar wat is het plan voor vanavond?’’

‘’We go on a good old-fashioned bender.’’

‘’Dronken worden totdat een van ons zowel huilend, als brakend in de goot ligt?’’  Voegde ik er vragend aan toe.

‘’Alleen als we achteraf gaan lepelen.’’  Grijnsde Damian.

‘’Damian, elke keer als je zulke dingen zegt, vraag ik mezelf af of je niet subtiel uit de kast komt. Ik kan het Kyra wel voor je vertellen, hoor.’’

‘’Doe maar niet. Ik denk dat ze dan mijn penis er afsnijdt.’’

Damian gaf mij niet eens de kans om te antwoorden. Met zijn bierflesje tikte hij mijn bierflesje aan. Dit was ondertussen ons universele sein geworden voor het atten van ons biertje. Ik zette dan ook gelijk het flesje tegen mijn lippen en dronk in drie grote slokken het halfvolle bierflesje leeg.

Zonder verder iets te zeggen liep Damian naar de koelkast, pakte vier nieuwe flesjes, opende er twee met een aansteker en gaf er een aan mij. Dit ritueel haalde zich een aantal keer totdat wij beide in een alcoholisch buzz zaten.

Om 00:30 liepen wij half bezopen op Stratum.

Damian liep een paar meter voor mij en ondertussen waren we aan het discussiëren waar we onze alcoholische escapade gingen voortzetten. Een sigaret bungelde tussen mijn lippen terwijl ik laveloos op mijn mobiel keek. Damian stopte met lopen en draaide zich abrupt om, waarschijnlijk wilde hij voor te stellen om ’t Lempke in te gaan.

Maar voordat hij iets kon zeggen voelde ik opeens een stekende pijn in mijn mannelijke regio. Mijn handen schoten naar mijn lieftallige zaadproduceerder en ik zag nog net een knie verdwijnen. Mijn mobiel en de sigaret waren inmiddels met een klap op de grond gevallen, kort daarna zakte ook ik naar de grond. Het duurde een paar seconde totdat ik weer omhoog kon kijken. Daar zag ik het verbaasde gezicht van Damian. Ook hij had geen idee wat er zojuist gebeurd was.

Ik keek om en zag Mia snel in de menigte verdwijnen.

Waar the fuck sloeg dit op?

Mijn zak.

Maar op wat nog meer? Waarom had Mia de behoefte om mijn mannelijkheid aan te vallen? Had ik haar echt zo onrechtvaardig behandeld dat dit een logisch gevolg was?

Nee toch?

Zo’n zak was ik toch ook niet tegen haar?

Ik was geen heilige maar ik ook geen complete jerk.

Damian pakte mijn mobiel op, inspecteerde hem op barsten en nadat hij hem goedgekeurd terug aan mij gaf vroeg hij: “What the fuck was dat, Bob?’’

‘’Karma kwam even om de hoek kijken.’’

‘’Wie was dat überhaupt?’’

‘’Mia.’’

‘’Mia? Van de uni?’’

Door mijn ballen gonsde nog steeds een helse pijn en met half dichtgeknepen ogen knikte ik.

‘’’Bob.’’

‘’mmm?’’

‘’Heb jij het bed met haar gedeeld?’’

Opnieuw knikte ik.

‘’Ik denk dat ze niet echt tevreden was over mijn service.’’

‘’Dan moest je wel echt belachelijk slecht zijn geweest als ze jouw ballen wilt amputeren.’’

‘’Heb je weleens met een micropenis.’’ Zei ik met een halve grijns.

Voor een seconde maakte ik oogcontact met Damian. Om de een of andere reden werkte deze hele gebeurtenis verbroederend. Ik zag in zijn ogen dat wij op dezelfde lijn zaten en beide de humor van de situatie inzagen.

Schaterend van het lachen liepen wij naar binnen met een onverklaarbare vertrouwen in het feit dat het een memorabele avond zou worden. Het maakte niet uit dat mijn bal pijn deed. Het maakte niet uit dat Mia mij haatte. Deze avond zou worden gebouwd op de pilaar van toegedeelde karma en niemand zou ons iets aan kunnen doen.

Wij waren hier.

Wij waren dronken.

Wij waren levend.

 

Vorige post Volgende post