En daar zat ze voor me.

Mia.

Met haar bolle wangentjes, blonde haren en denim outfit sipte ze bescheiden van een glas rode wijn. Zoekend naar woorden om uit te spreken observeerde ze de kroeg. Veel viel er niet te zien, het was 16:00 en wij waren de enige twee zielen in het Tilburgse holletje. Uiteindelijk schoot haar iets te binnen, ik zag het aan de manier waarop haar ogen opeens weer naar mij toeschoten. Er ging een knopje om en voordat ze sprak pakte ze een handje borrelnootjes. Het kaarsje dat tussen ons instond flikkerde door haar handbeweging. Onder het krakende geluid van de borrelnootjes keek ze mij aan.

‘’Dus Bob, waarom was je eigenlijk zo’n lul tegen me?’’

Ik nam een slok van mijn glas Bavaria en keek grijzend terug.

‘’Ik had een kater.’’ Antwoordde ik.

Met een verbaasd gezicht keek Mia mij aan.

‘’Is dat je excuus?’’

‘’En ik haat speeddaten.’’ Voegde ik er snel aan toe.

Observerend keek Mia mij aan, wachtende tot ik me nader zou verklaren

‘’Die shit voelt zo fucking geforceerd aan. Alsof je twee konijntjes bij elkaar zet en ze dwingt om seks te hebben. Wat interesseert jou nou de lievelingskleur van Norman uit motherfucking Schijndel die je net vijf minuten kent?’’

Ik zag Mia vechten om niet te lachen. Dat was het moment dat ik wist dat ik haar vaker zou zien, dat ze iets in mij zou kunnen begrijpen dat ik zelf niet eens begreep. Iets dat alleen maar Katie tot zover had begrepen.

‘’Je hebt mooie praatjes, Bob.’’

‘’Dank u Fräulein maar ik voel hier een big hairy but aankomen.’’

Dit keer wist Mia haar lach niet in te houden. Ze keek naar haar glas alsof ze iets wist, alsof ze achter een geheim van mij was gekomen en dit probeerde te verbergen.

‘’Wat is de harige poeperd, Mia?’’ Vroeg ik terwijl ik een slok nam.

Met een blik vol berouw en twijfel keek ze mij aan.

‘’Ik weet niet of ik dit moet vertellen.’’

 ‘’I’m a big boy, I can handle it.’’ Antwoorde ik snel, mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen.

Direct keek Mia weer naar haar glas, pakte het op en nam een slok.

‘’Weet je het zeker?’’ Zei ze met een bijna schattig stemmetje.

‘’Vertel het nou maar.’’

‘’Je tong is glad, Bob. Maar ik vraag me af of het altijd bij die praatjes blijft. Op het oppervlak zie je er heel leuk uit maar ik heb het idee dat het daar bij blijft. Dat er niets anders onder zit dan een verslindende leegte. Ik denk dat je karakterloos bent.’’

Mijn glas tilde ik op en nam een slok. Woordeloos keek ik haar aan,  onwetend of ik beledigd of geschrokken moest zijn. Ik wilde haar niet laten weten dat het als een messteek aanvoelde..

‘’Wauw dat kwam er harder uit dan ik wilde. Het is meer dat ik een verleden heb, Bob. En ik heb me toen aangeleerd om alleen maar mensen om me heen te houden die mij begrijpen. Die mijn verleden kunnen begrijpen en bij jou krijg ik gewoon het idee dat je nooit iets zwaars hebt meegemaakt.’’

Met een kleine grinnik keek ik op van mijn bier glas.

‘’Deze ontmoeting heeft wel een diepe wending gekregen moet ik zeggen.’’

‘’En je vindt dat grappig?’’

‘’Er zit wel een bepaalde ironie in, ja.’’

Mia pakte haar wijnglas van de tafel en nam een slok terwijl ze mijn reactie peilde. Op dat moment had ik geen zin om Mia te overtuigen dat ze ongelijk had. Er zat een bepaalde rust in dat simpele beeld, een onbezorgd geluk. En misschien had Mia op dat moment ook gelijk, wat had ik zover meegemaakt? Wat waren mijn nachtmerries, mijn spokende gedachtes?

Welke problemen hielden mij ’s nachts wakker?  Geluk? Vrouwen? Een toekomstperspectief? Ik had helemaal geen donker verhaal, geen spoken die mij ’s nachts achtervolgden of thorns uit het verleden die mijn ziel hadden bekrast. Op dat moment was ik een normale. onwetende jongen met twee lieve ouders, een vervelende broer en een killer hond. Ik leidde een perfect normaal leven.

Waarom voelde ik me dan zo kut?

Vorige post  Volgende post